کلونازپام

کلونازپام را بعنوان یکی ازداروهای قویتر در گروه دارویی بنزودیازپین‌ها در نظر می گیرند. این دارو عمدتاً برای مقابله با برخی از انواع تشنج، بخصوص در انواع خاصی از صرع و نیز برای مقابله با شوکهای ناشی از ترس کاربرد دارد. اندازه گیری ها نشان می دهد که این دارو کیفیت زندگی و بهره وری کار افرادی را که از شوکهای ناشی از ترس رنج میبرند، بهبود میبخشد. از کلونازپام همچنین بعنوان یک داروی ضد افسردگی استفاده میکنند که بطـورکلی برای درمان اضـطراب، اختلال روانی کاتاتونیک (Catatonia)، مرحله شیدایی مربوط به رفتارهای شیــدایی- افسـردگی (Manic-depressive behavior) و بیماری جمع هراسی (Social phobia) مورد استفاده قرار میگیرد. دو سال مطالعه تکمیلی بر روی افرادی که بطور مختصر برای درمان جمع هراسی داروی کلونازپام دریافت کرده بودند نشان داد که بهبودی حاصل از این درمان، پس از قطع دارو نیز همچنان ادامه میابد، این افراد در طی این دوسال در مقایسه با گروه شاهد که دارونما دریافت کرده بودند عملکرد بهتری را از خود نشان دادند. گاهی اوقات در درمان اضطراب، استفاده از کلونازپام بر آلپرازولام ارجحیت پیدا میکند زیرا احتمال برگشت دوباره اضطراب با استفاده از کلونازپام نسبت به Alprazolam کمتر است. برای ترک افرادی که به مصرف آلپرازولام وابسته شده اند میتوان کلونازپام را جایگزین آن کرد. از کلونازپام برای مبارزه با پرش عصبی (Tic) و نیز درمان بیـماریهای کنترل عضـلات مانند Akathisia و Tardive dyskinesia اسـتفاده میکنند. یک مطالعه نشان داد در میان کودکان مبـتلا به اخـتلال بیش فعالی همـراه با نقـص توجه (ADHD) که همچنین دچار پرش یا تیک های عصبی هسـتند، کلونازپام میتواند بدون آسیب به آثار روانپزشکی حاصـل از داروهای ADHD، تیک های عصبــی را متوقف کند. هــرچند کلــونازپام دارویی برای بیــماری اِم اِس (Multiple sclerosis) محسوب نمی‌شود اما آن را برای کاهش علائم این بیماری تجویز میکنند. کلونازپام دفعات غش کردن (Fainting spells) را کاهش میدهد. این دارو برای از بین بردن بیخوابی و نیز کاهش اختلالی تجویز میشود که در آن شخص در حین خواب دست و پا میزند. این دارو به درمان خوابگردی در افراد کمک میکند، مانند یک مورد مستند فوق العاده مهم که در آن فردی در حین خواب رانندگی میکرد و درگیر خشونتهایی با چاقو میشد. این دارو درد ناشی از مشکلات فک را تسکین میدهد و همچنین جهت کاهش استفراغ ناشی از شیمی درمانی، برای بیماران سرطانی تجویز میشود. کلونازپام و داروی ضد شیدایی لیتیوم (Lithium) را بطور آزمایشی همراه با یکدیگر به عنوان یک درمان موفقیت آمیز برای سردرد خوشه ای تجویز کرده اند. کلونازپام سندرُم سوزش دهان (Burning Mouth Syndrome) را تسکین داده است، نوعی احساس خود توصیفی که میتواند سالها ادامه یابد. بطور آزمایشی از این دارو، با موفقیت محدود، در درمان صدای زنگ در گوش استفاده کرده اند

کلونازپام از بنزودیازپین‌ها است. این دارو باعث تسهیل یا افزایش عمل مهاری GABA که یک ناقل عصبی مهاری در مغز است میشود که این خود باعث مهار پیش و پس سیناپسی در تمام نواحی CNS خواهد شد. اثرات آرام بخش و ضدتشنج کلونازپام بعلت اثرات این دارو در سطح لیمبیک و تحت قشری میباشد.

آلپرازولام

آلپرازولام (به انگلیسی: Alprazolam)

ردۀ درمانی: بنزودیازپینها

اَشکال دارویی: قرص

آلپرازولام دارای چندین نام تجاری ازجمله Apo-alperaz ،Xanal ،Razoalperazolam، زاناکس (Xanax)، نیراوام (Niravam)، آلپرازولام تی اس (Alprazolam-ts) و آلپرازولام تی دی (Alprazolam-td) است

این دارو برای تسکین اضطراب، اختلالات خواب و اختلالات هراس تجویز می‌شود. این دارو دارای اثر ضد افسردگی است و بنابر این در بعضی موارد برای افراد افسرده تجویز می شود.

آلپرازولام از بنزودیازپینها است

مانند سایر بنزودیازپین‌ها به‌عنوان آگونیستهای گیرنده بنزودیازپین برروی غشای سلول‌های عصبی اثر می‌کند و باعث تسهیل ورود و یا افزایش عمل گابا می‌شود و ورود یون کلر را به سلولها افزایش می‌دهد.

آلپرازولام در مقادیر متفاوت برای مشکلات گوناگون تجویز می‌شود. هیچ‌گاه نباید بیشتر یا کمتر از مقدار تجویزشده مصرف کرد. شکل مایعِ آلپرازولام را می‌توان با مایعات یا غذاهای نیمه‌جامد مانند مارمالاد مخلوط کرد. نباید اجازه داد آلپرازولام مایع یخ بزند. اگر بیمار، یک نوبت دارو را فراموش کند، به‌محض یادآوری، باید آن را مصرف کند. اگر نزدیک نوبت بعدی باشد، باید نوبت بعدی را حذف کند و سپس به برنامۀ داروییِ منظم خود بازگردد. مقدار دارو را نباید دوبرابر کرد.

درصورت بروز هریک از علایم نادر ولی جدیِ زیر، بیمار باید آلپرازولام را قطع کند و با پزشک خود تماس بگیرد: لرزش.

باید توجه داشت که این دارو جهت رفع اضطراب و حملات گذریِ هراس استفاده می‌شود. بنابراین، ایجاد خواب‌آلودگی و ریلکسی و مقداری نرمال گیجی از خواص اصلی این داروست و طبیعی است که وقتی خواب‌آلودگی و کمی گیجی وجود داشته‌باشد، قوا و عملکرد ذهنیِ بیمار هم کُند می‌شود.

هشدارها و عوارض جانبی

درصورت بروز هریک از علایم نادر ولی جدیِ زیر، بیمار باید آلپرازولام را قطع کند و با پزشک خود تماس بگیرد: لرزش.

باید توجه داشت که این دارو جهت رفع اضطراب و حملات گذریِ هراس استفاده می‌شود. بنابراین، ایجاد خواب‌آلودگی و ریلکسی و مقداری نرمال گیجی از خواص اصلی این داروست و طبیعی است که وقتی خواب‌آلودگی و کمی گیجی وجود داشته‌باشد، قوا و عملکرد ذهنیِ بیمار هم کُند می‌شود.

موارد احتیاط

قرص‌های ۳ خط آلپرازولام (۲میلی‌گرمی)

درصورت وجود هریک از موارد زیر، پیش از مصرفِ آلپرازولام، باید پزشک را مطلع ساخت:

حساسیت به آلپرازولام یا دیگر بنزودیازپینها، یا به هرنوع مادۀ غذایی، رنگ‌های خوراکی، یا نگه‌دارنده‌ها.

بارداری یا شیردهی. به این موارد توجه کنید

مصرف داروهای دیگر، به‌ویژه الکل، آرامبخش‌ها، ضدافسردگی‌ها، داروهای ضدصرع، و تشنج.

سابقه یا ابتلا به گلوکوم (افزایش فشار داخل چشم)، سوءمصرف الکل یا مواد مخدر، میاستنی گراو، بیماری انسدادی ریوی مزمنشدید، یا آمفی‌زم.

توصیه هنگام مصرف

مصرف‌کنندۀ دارو باید به‌طور منظم به پزشک خود مراجعه کند تا بهبود او را زیر نظر داشته‌باشد. تا هنگامی که پاسخ بدن بیمار به آلپرازولام مشخص نشده‌است، باید در رانندگی و کار با وسایل خطرناک و وسایلی که به دقت نیاز دارند، احتیاط کرد. برخی افراد در طی مصرف این دارو دچار خواب‌آلودگی و کاهش سطح هشیاری می‌شوند.

اگر مصرف‌کننده در طی درمان با آلپرازولام، دچار افکار یا احساسات عجیب شود، باید موضوع را با پزشک در میان بگذارد. باید آلپرازولام را دور از دسترس کودکان، دور از حرارت، نور مستقیم، و حرارت مرطوب نگهداری کرد (زیرا در این شرایط آلپرازولام فاسد می‌شود). آلپرازولام تاریخ‌گذشته را باید دور ریخت.

نبایدها

مصرف‌کنندۀ آلپرازولام نباید نوشیدنی‌های الکلی یا دیگر داروهای خواب‌آور استفاده کند. این کار، خواب‌آلودگی را افزایش و سطح هشیاری را کاهش می‌دهد.

نباید آلپرازولام را به‌عنوان یک قرص خواب‌آور استفاده کرد، مگر آنکه برنامۀ درمانیِ بیمار اجازه دهد تا ۷-۸ ساعت خواب داشته‌باشد. در غیر این صورت، تا زمان خروج دارو از بدن، شخص ممکن است خواب‌آلوده باشد و یا اختلال حافظه داشته‌باشد. دوز مصرف این دارو زیر نظر پزشک متخصص مغز و اعصاب یا پزشک متخصص اعصاب و روان داده شود

دپاکین

دپاکین برای درمان صرع اَبسنس ساده و مرکب تجویز می‌شود. در این نوع صرع بیمار به‌طور ناگهانی دچار از دست دادن هوشیاری می‌شود به‌طوری که چهره‌اش بی‌حالت شده، بی‌حرکت باقی می‌ماند. دپاکین کمک می‌کند تا دفعات بروز این صرع کمتر گردد. دپاکین برای تثبیت خلق در اختلال دوقطبی (افسردگی-مانیا) و میگرن هم به کار می‌رود.

هرچند مکانیسم دقیق عملکرد این دارو روشن نیست اما احتمالاً جلوگیری از کاهش فسفاتیدیل اینوزیتول (۳٬۴٬۵) تری فسفات یا PIP3 موجب اثر کاهش تشنجی آن است. این دارو همچنین کانال‌های وابسته به ولتاژ سدیم غشا را بلوک می‌کند و سطح GABA مغزی را افزایش می‌دهد.

گیجی، تغییرات خلقی یا رفتاری؛ تاری دید؛ حرکت‌های غیرعادی چشم‌ها به عقب و جلو، دوبینی، مشاهده لکه در میدان بینایی؛ افزایش دفعات صرع؛ کبودی یا خونریزی غیرعادی؛ بی‌اشتهایی؛ تهوع و استفراغ؛ درد شکمی شدید؛ خستگی و ضعف؛ زردی پوست یا چشم‌ها، اسهال، یبوست، سرگیجه یا خواب‌آلودگی خفیف، سوءهاضمه، سردرد، بی‌قراری، مشکل در به خواب رفتن، ریزش مو، تغییرات دوره ماهانه، بثورات جلدی، افت مهارت‌های حرکتی بدنی، یا کاهش یا افزایش وزن غیرعادی.