روانکاوی چه نوع درمانی است؟

روانکاوی چه نوع درمانی است؟

درمان روانکاوی یکی از مهم ترین روش های درمانی شناخته شده است، این نوع درمان بر اساس نظریه و کار زیگموند فروید، که  موسس دانشکده روانشناسی به عنوان روانکاو بوده است می باشد.

درمان روانکاوی چیست؟

به نظر می رسد درمان روانکاوی بر اساس ذهن ناخودآگاه وبر افکار و رفتارها است. روانکاوی غالبا به دنبال کشف تجربیات دوران اولیه کودکی است .اغلب افرادی که تحت درمان روانکاوانه با درمانگر خود  قرار می گیرند، حداقل یک بار در هفته وی را ملاقات کرده و ممکن است مدت درمان هفته ها، ماه ها و یا سال هابه طول بینجامد.

تاریخچه درمان روانکاوی

نظریه روانکاوی از کار زیگموند فروید روانکاو معروف، در اواخر قرن 19 سال 1800 که در حال توسعه روش های درمانی خود بود آغاز شد .

فروید در سال 1885، شروع به مطالعه و کار با ژان مارتین شارکو در پاریس کرد. شارکو با استفاده از هیپنوتیزم برای درمان زنان مبتلا به آنچه پس از آن به عنوان هیستری شناخته می شد پرداخت. علایم بیماری شامل فلج نسبی، توهم و عصبانیت است.

فروید همچنان به تحقیق هیپنوتیزم در درمان پرداخت، اما کار و دوستی خود را با همکارش ژوزف بروئر ادامه داد که  منجر به توسعه یکی از معروف ترین روش های درمانی وی گردید.

بروئر درمان خود را ،از یک زن جوان توصیف کرد، که نشانه های هیستری را با صحبت کردن در مورد تجربیات آسیب زا فرد از بین برد.

فروید همچنان به توسعه استفاده از این روش "گفتار درمانی" پرداخت.

روانکاوی چگونه درمانی است؟

درمانگران روانکاوی به طور کلی وقت خود را صرف گوش دادن به صحبت های بیماران در مورد زندگی مراجع می کنند ودرمانگر ،ارائه دهنده الگوهای درمان  یا رویدادهای مهم است که ممکن است نقش مهمی را در مشکلات فرد بازی کند. روانکاوان اعتقاد دارند که رویدادهای کودکی و احساسات ناخودآگاه، افکار و انگیزه نقش مهمی را در بیماری های ذهنی و رفتارهای ناسازگارانه بازی می کند.
درمان روانکاوی همچنین از روش های دیگر از جمله : تداعی آزاد، بازی نقش و تعبیر خواب هم استفاده می کند.

مزایای درمان روانکاوی چیست؟

با وجودی که بسیاری از منتقدان ادعا می کنند که درمان روانکاوی بیش از حد وقت گیر، گران و به طور کلی بی اثر است، این درمان دارای منافع زیادی نیز هست ،درمانگر با مراجع همدلی کرده ومحیطی بدون قضاوت را ایجاد می کند که در آن مراجع می تواند احساس امنیت کرده و آشکارا احساسات خود را بیان کند .

واغلب اوقات به اشتراک گذاشتن احساسات می تواند به مراجع کمک کند.