شما چه نقشی در روند بهبودتان بازی می‌کنید؟

اختلال دوقطبی قابل درمان و کنترل است، اما علاج کامل ندارد. برای آن دسته از ما که به دوقطبی مبتلا هستیم، این موضوع بدین معنی است که قبول و کنار آمدن با نوسانات خلق و فازهای شیدایی (مانیا) یا افسردگی رقابتی است که همیشه باید آماده‌ی آن باشیم.

خوشبختانه دارو درمانی بخش زیادی از روند تثبیت خلق را بر عهده می‌گیرد. همچنین نتایج تحقیقات حاکی از آن است که استفاده از مشاوره و درمان‌های غیر دارویی در کنار دارو درمانی، می‌تواند هم تعداد دفعات عود بیماری و هم شدت آنها را کاهش دهد.

یکی از مهم‌ترین نتایج درمان، خودآگاهی است. برای فرد مبتلا به دوقطبی، خودآگاهی به معنی آگاهی از رویدادهای مختلفی که می‌تواند باعث عود بیماری شود و شناخت علائم و نشانه‌های آغاز یک فاز شیدایی یا افسردگی است.

عوامل استرس و فشار و همچنین محرک‌ها برای هر فرد با فرد دیگر متفاوت است. علائم احتمالی آغاز یک فاز خلقی نیز بین افراد متفاوت است. گاهی رسیدن به این دانش از طریق مشاوره -در عین اینکه خیلی ارزشمند است- می‌تواند بسیار آهسته و پرهزینه پیش برود. هیچ راهی برای دور زدن این روند وجود ندارد؛ هر قدر هم که درمانگر شما کارکشته باشد، این خود شما هستید که باید بخش اصلی کار را انجام دهید.

جعبه ابزار دوقطبی شامل سه ابزار فوق‌العاده موثر برای افزایش خودآگاهی در این زمینه است. این ابزارها،

• باعث ایجاد خودآگاهی می‌شوند
• پیش از شیدا یا افسرده شدنتان، به شما هشدار می‌دهند
• سپر محافظی را فراهم می‌کنند تا از قدرت تخریب فازهای بیماری بکاهند

تفاوت «جدول خلق»، «برنامه بهبودی» و «قرارداد درمان» چیست؟

1. جدول خلق همه روزه مورد استفاده قرار می‌گیرد تا شما بینش پیدا کنید که حالتان چطور است، چه چیزهایی برای شما عامل فشار و محرک هستند، چه چیزهایی باعث بهبود حالتان می‌شوند و از داروها، رژیم‌ها، ورزش یا روش‌های دیگرتان چه نتیجه‌ای می‌گیرید.
2. برنامه بهبودی برای شناسایی علائم اولیه هر فاز و پیشگیری از تبدیل آنها به یک فاز شیدایی یا افسردگی شدید استفاده می‌شود.
3. قرارداد درمان یک سپر امنیتی است که شما قبل از شروع یک فاز آماده می‌کنید تا عزیزانتان، درمانگرانتان یا هر پشتیبان دیگری درک روشنی از اینکه باید برای بهبودی هرچه سریعتر شما و کاهش آسیب‌های احتمال ناشی از شیدایی یا آفسردگی چه کرد، پیدا کند.