تفسیر آزمایش بیلی روبین

لطفا برای خرید با تخفیف  دیجی کالاکلیک کنید

بیلی‌روبین یکی از پیگمان‌های زردرنگ صفراوی است که از شکست و تجزیهٔ طبیعی هموگلوبین حاصل می‌شود و عامل رنگ زرد ادرار و رنگ قهوه‌ای مدفوع است. گلبولهای قرمز پس از طی عمر ۱۲۰روزهٔ خود در طحال، توسط ماکروفاژهای طحالی تخریب می‌شوند. هموگلوبینِ موجود در گلبولهای قرمز پس از تخریب اریتروسیتها آزاد و به یک «هِم» (heme) و اسید آمینه تجزیه می‌شوند

برای بیلی‌روبین مقادیر طبیعی گوناگونی گزارش شده‌است که در ادامه به یکی از آن‌ها اشاره می‌شود.

	μmol/L	mg/dL
بیلی‌روبین کل	5.1–17.0	0.2-1.9 0.3–1.0 0.1-1.2
بیلی‌روبین مستقیم	1.0–5.1	0-0.3 0.1–0.3 0.1-0.4

تفسیر آزمایش بیلی روبین

بیلیروبین یک رنگدانه زرد است که در خون و مدفوع افراد است. گاهی اوقات کبد نمی تواند بیلی روبین را در بدن دفع کند. این می تواند به علت اضافه شدن بیلی روبین، انسداد یا التهاب کبد باشد. هنگامی که بدن شما بیش از حد بیلی روبین دارد پوست شما زرد خواهد شد.

این وضعیت زردی نامیده می شود. آزمایش بیلی روبین به تعیین اینکه آیا شما هر کدام از این شرایط را دارید کمک خواهد کرد.
هنگامی که پروتئین هموگلوبین در گلبول های قرمز قدیمی شکسته شود بیلیروبین در بدن ساخته می شود. تجزیه سلول های قدیمی یک روند طبیعی و سالم است. پس از گردش خون، بیلی روبین به کبد شما می رود. در کبد، بیلی روبین کونژوگه، با صفرا مخلوط و سپس به مجاری صفراوی دفع می شود و در کیسه صفرا ذخیره می شود. در نهایت، صفرا به روده کوچک برای کمک به هضم چربی آزاد می شود. در نهایت در مدفوع شما دفع می شود.
بیلیروبین در کبد به اسید گلوکوز، اسید گلوکورونیک وصل می شود که بیلی روبین مستقیم نامیده می شود. بیلی روبینی که به اسید گلوکورونیک وابسته نیست بیلی روبین غیرمستقیم است. تمام بیلی روبین در خون شما را بیلی روبین کل می گویند.
یک آزمایش خون بیلی روبین جامع از سه سطح بیلیروبین در خون شما به دست می آید: مستقیم، غیر مستقیم و کل.
در کودکان و بزرگسالان، علائم مربوط به بیلی روبین بالا می تواند زردی، زردی پوست یا چشم ها، خستگی، پوست خارش دار، ادرار تیره و اشتهای کم می باشد.
آزمایش بیلی روبین مقدار بیلی روبین را در خون شما اندازه گیری می کند. این برای کمک به یافتن علت بیماری های سلامت مثل زردی، کم خونی و بیماری های کبدی مورد استفاده قرار می گیرد.
بیلیروبین رنگدانه زرد رنگ است که به طور معمول هنگامی رخ می دهد که بخشی از سلول های قرمز خون شما شکسته شود. کبد شما بیلی روبین را از خون شما می گیرد و ترکیب شیمیایی آن را تغییر می دهد به طوری که بیشتر آن از طریق مجاری صفراوی عبور می کند.
اگر سطح بیلیروبین شما بالاتر از حد طبیعی باشد این نشانه ای است که یا گلبول های قرمز شما با سرعت غیرمعمول تجزیه می شوند یا اینکه کبد شما به طور صحیح عمل نمی کند و بیلی روبین را از خون شما پاک نمی کند.
گزینه دیگر این است که در جایی در مسیر که بیلی روبین از کبد شما خارج و به مدفوع وارد می شود مشکل وجود دارد.
در کودکان و بزرگسالان، پزشکان از این تست برای تشخیص و کنترل بیماری های مجاری صفراوی، کبد و صفرا استفاده می کنند. این شامل سیروز، هپاتیت و سنگ صفراوی است.
این نیز به تعیین اینکه آیا شما دارای بیماری سلول داسی شکل یا سایر شرایطی باعث کم خونی همولیتیک هستید کمک می کند. این یک اختلال است که در آن سلولهای قرمز خون سریعتر از مقدار ساخته شدن تخریب می شوند.
سطح بالایی از بیلی روبین می تواند موجب زرد شدن پوست و چشم ها شود وضعیتی که پزشکان به آن زردی می گویند.
سطوح بالای بیلی روبین در نوزادان شایع است. پزشکان از سن نوزاد و نوع و سطوح بیلی روبین استفاده می کنند تا تعیین کنند که آیا درمان ضروری است یا خیر.

در طول آزمون چه اتفاقی می افتد؟

یک پرستار یا تکنسین آزمایشگاه خون را از طریق وارد کردن یک سوزن کوچک در یک ورید در بازوی شما می گیرد و خون را در یک لوله جمع آوری می کند.
پزشک شما برای تجزیه و تحلیل خون را به یک آزمایشگاه ارسال خواهد کرد.
قبل از آزمایش، به پزشک خود بگویید که چقدر فعال بوده اید و چه غذاهایی و داروهایی را گرفته اید. رژیم، داروها و ورزش می تواند نتایج شما را تغییر دهد.
پس از آزمون، شما می توانید فعالیت های طبیعی خود را همچنان ادامه دهید.
پزشک شما ممکن است تست بیلی روبین را در موارد زیر سفارش دهد اگر شما:
نشانه های زردی را داشته باشید
داشتن کم خونی یا گلبول قرمز پایین
داشتن واکنش سمی به داروها
داشتن سابقه نوشیدن سنگین
قرار گرفتن در معرض ویروس های هپاتیت
داشتن نشانه هایی از بیلیروبین بالا
ادرار تیره
تهوع و استفراغ
درد شکم یا تورم شکمی
مدفوع خاکی رنگ
خستگی