انتخاب همسر، انتخابی مادام العمر است و با این انتخاب قرار است مرد و زن مدتی طولانی در کنار هم بمانند. در کنار هم ماندن، منوط به شرایطی است که یکی از آنها داشتن سلامت روان دوطرف است...
حالا اگر فردی دچار اختلال های روانی بود، حق ازدواج دارد یا نه؟ و اگر حق ازدواج دارد چه مشکل هایی پیش روی او و همسرش وجود خواهد داشت؟
در عقدنامه بندی وجود دارد که در آن اشاره شده چنانچه یکی از طرفین به بیماری صعب العلاجی مبتلا باشد و آن را پنهان کند و این مساله به وسیله مراجع ذی صلاح و روان شناسان تایید شود، طلاق راحت و بدون هیچ قید و شرطی امکان پذیر است ولی جدایی همیشه تبعاتی دارد پس با کمی آگاهی و دقت در انتخاب، می توان یا مانع از چنین ازدواجی شد یا به کمک پزشکان و مشاوران، آن را در مسیر درستی هدایت کرد بنابراین لازم است همه افراد قبل از ازدواج از نظر روانی بررسی شوند.
بیماری های روان شناختی به چند گروه طبقه بندی می شوند. اصولا اختلال های شخصیتی، غیرقابل?درمان یا کمتر قابل درمان اند و تا پایان عمر با فرد باقی می مانند. بیماری های اسکیزوفرنی، پارانویا، دوقطبی، شخصیت های مرزی و... جزو اختلال هایی هستند که مبتلایان به آنها حتما باید مداوم تحت نظر روان پزشک باشند زیرا هرگز بهبود نمی یابند اما برخی دیگر از اختلال های روانی گذرا و قابل درمان هستند؛ مثل اختلال های افسردگی، اضطرابی، وسواسی و... تفاوت این اختلال ها با گروه اول در این است که مبتلایان به آنها معمولا آزاری برای دیگران ندارند و در روند زندگی اختلال چندانی ایجاد نمی کنند و با درمان، بیماری کنترل می شود البته در دسته دوم نیز باید به شدت علایم بیماری توجه داشت.
● پیامدهای ازدواج با مبتلایان به گروه اول بیماری های اعصاب و روان
متاسفانه برخی خانواده ها با اینکه به بیماری فرزندانشان واقف هستند، آن را پنهان می کنند تا شاید با ازدواج، فرزندشان بهبود یابد اما این تصور کاملا غلط است. ازدواج حتی در شرایطی که همه چیز طبق روال عادی باشد، دغدغه های خاص خود را دارد، چه رسد به اینکه اختلال روانی یکی از طرفین بر آن افزوده شود. این مساله موضوع را بسیار بغرنج تر خواهدکرد. فرض کنید پسر یا دختر مبتلا به اختلال دوقطبی است و در اوج شادی و لذت، ناگهان گریه می کند. این تغییر خلق غیرعادی و ناگهانی باعث تعجب همسر و اطرافیان می شود و همه آن را غیرعادی تلقی می کنند. گاهی خانواده اسکیزوفرنی، پارانویا، توهم و هذیان یا وسواس آسیب و گزند را یک اختلال ساده می پندارند و هنگام ازدواج آن را لاپوشانی می کنند. حتی خود عروس یا داماد نیز به دلیل عشق و علاقه ابتدای آشنایی از این مشکل چشم پوشی می کنند و سیاست صبر و تحمل را در پیش می گیرد. مثال دیگر درباره شک و تردید مرد یا زن است. مثلا وقتی مردی همسرش را بیش از حد کنترل می کند، شاید این کار در ابتدای امر به دوست داشتن زیاد تلقی شود ولی در درازمدت مشکل های عدیده ای به وجود می آورد. با چنین بیمارانی زندگی کردن کاری بس دشوار است و بیشتر اوقات تبعات سنگینی دارد. ازدواج این گروه بیماران، صحیح نیست زیرا ظرفیت تحمل انسان ها با گذشت زمان و عادی شدن ارتباط، کمتر می شود و میزان عشق و خواستن فعلی، در آینده ای نه چندان دور تغییر خواهدکرد. از سوی دیگر، رفتار چنین بیمارانی کاملا غیرقابل پیش بینی است و ممکن است گرفتاری های بسیاری ایجاد شود. ازدواج با این بیماران اصلا پیشنهاد نمی شود مگر در مواقعی خاص که بیماری کاملا مهار و قابل کنترل باشد و خود بیمار بپذیرد هر چند وقت یکبار به پزشک مراجعه و همکاری کند. البته همسر نیز باید کاملا از این مساله آگاه و در روند درمان سهیم باشد.
● پیامدهای ازدواج با مبتلایان به گروه دوم بیماری های اعصاب و روان
گروه دوم دچار اختلال های ساده و گذرا هستند. اختلال افسردگی که امروزه از آن به عنوان سرماخوردگی روانی نیز یاد می شود، موانع چندانی در زندگی پدید نمی آورد. یک فرد افسرده خلق پایینی دارد که با مصرف دارو یا تغییر بعضی شرایط می توان آن را درمان کرد. اختلال های وسواسی و اضطرابی نیز مانند افسردگی جزو موانع ازدواج نیستند ولی قابل تعمق و تفکراند. شاید زندگی با یک فرد وسواسی، دشوارتر از زندگی با یک بیمار افسرده باشد.
این گروه از افراد می توانند ازدواج کنند ولی باید نوع بیماری، شدت آن و مدت زمان ابتلا مشخص شود. زندگی با یک فرد دچار وسواس فکری و عملی با زندگی با یک فرد مبتلا به وسواس شک و تردید کاملا متفاوت است بنابراین قبل ازدواج حتما باید همه شرایط بررسی شوند و زوج در مورد این موضوع آگاهی داشته باشند که بیماری های روان شناختی ممکن است از طریق ارث به فرزندان منتقل شود. اختلال های روانی افراد در جلسه های مشاوره قبل ازدواج به راحتی قابل شناسایی است. روان شناس هرگز از لحاظ قانونی، شرعی، اخلاقی و روان شناختی نمی تواند کسی را از ازدواج منع کند و تنها کاری که انجام می دهد آگاهی دادن به طرفین است تا مشکل ها را بشناسند و در مسیری درست گام بردارند. حتی گاهی افراد مشکل های شخصیتی پنهان دارند و تست های روان شناختی این مشکل ها را نشان می دهد.
● پیامدهای ازدواج با مبتلایان به بیماری های جنسی
افرادی که دچار مشکل های جنسی هستند هم حق ازدواج دارند. مشکل های جنسی به شکل سردمزاجی و... است. البته بیماران ترانس که از هویت خود ناراضی هستند، قادر به ازدواج نیستند ولی بقیه ممنوعیتی ندارند اما آنها نیز بعد از ورود به زندگی مشترک دچار مشکل خواهندشد. افراد سردمزاج ممکن است بعد از ازدواج اصلا رابطه زناشویی برقرار نکنند. چنین وصلت هایی بدون رضایتمندی خواهد بود. افرادی با این مشکلات حق تشکیل خانواده دارند ولی قبل از اقدام به این کار باید درمان شوند. زندگی با این گروه دشواری های روانی، رفتاری، هیجانی و عاطفی زیادی دارد که ایستایی در زندگی به وجود می آورد و خواه ناخواه به درگیری می انجامد و دوام زندگی را به مخاطره می اندازد. غیر از بیماران ترانس سایر اختلال های جنسی قابل درمان است.
سلام منم نامزدم دوقطبی هست الان هم توی فاز بی حوصلکی وافسردگی هست واقعا نمی دونستم این نوع بیماری هم وجود داره واقعا موندم چکار کنم!؟؟
بیشتر در باره بیماری بدانید و با روانپزشک و دارو مشکل کنترل می شود
سلام من ده ساله با مردی زندگی میکنم که اختلال دوقطبی داره وزمان شیدایی ش دچار توهم های شنیداری میشه درحال حاضر دارو استفاده میکنه ولی خیلی عذاب اوره زندگی با چنین کسی واقعا توی روحیه ی خودم وپسرم خیلی تاثیر گذاشته احساس میکنم خودم هم افسرده شده ام وهمیشه دنبال یه راهی برای نجات پیداکردن هستم با مشکلات وسرد مزاجی هاش واقعا نمیدونم چکارکنم لطفا منو راهنمایی کنید چکارکنم ازاین وضع راحت بشم ؟؟باتشکر .
اطلاعات خود را در باره بیماری افزایش دهید و با روانشناس مشورت کنید
منم بای پولار هستم واقعاً برام جالب بود که گفتید این دسته از افراد ازدواج نکنند
با دارو و رفتار صحیح اطرافیان همه چیز درست میشه
من خودم بیشتر فکر میکنم این بیماری به خاطر رفتار اطرافیان هست تا عامل ژنتیکی و ...
اگر با فرد مناسب ازدواج صورت بگیره قطعاً مشکلی برای طرفین نیست
سلام
ازدواج با فرد مناسب که درک مناسبی از بیماری شما داشته باشه می تونه زندگی خوبی براتون به ارمغان بیاره
خیلی جالبه که کسایی که دوقطبی هستن با مراجعه به روانپزشک تحت درمان قرار می گیرند و عمدتا آدمای تحصیلکرده و خلاقی هستند.من خودم تو هیجده سالگی به درخواست خودم رفتم پیش دکتر.اول اختلالمو قبول نمی کردم منتها کم کم به این آگاهی رسیدم بعدش من به کسی آسیب نمی رسونم.اطرافیانن ک باعث عود بیماری من هرازگاهی میشن.خیلیم تو زندگیم به لطف خدا موفقم.شمایی که این اختلال رو حتی جزو بیماریهای خاص نمی دونید و حتی یک بار من نشنیدم راجب بهش اطلاعات درست بدید چجوری نسخه میپیچید؟حداقل ما رفتیم خودمونو درمان کردیم و ما دوقطبیها محکوم به تنهایی نیستیم این نشون دهنده فقر فرهنگی و سواد شماست شما از کجا می دونید ما درمان نمیشیم مگه شما خدا هستید؟طوطی وار ی مطالبیو رو خوندید سرهم میکنید و ذهن مردم رو آشفته تر میکنید متاسفم.
سلام
هر کس ممکنه بیماری خاصی داشته باشه و اصلا گفته نشده ازدواج نکنند بلکه توصیه میشه با کسی که درک بالایی داره ازدواج کنند
سلام.خوبید شما؟یه جوان 30ساله هستم چندین سال قصد دارم ازدواج کنم ولی بخاطر مشکلات مالی نمی توانم ازدواج کنم اگر امکانش هست به من کمک مالی کنید تا ازدواج کنم ممنون.شماره تماس 09033052928.
شماره عابربانک ملی(6037997213792667 )قربانی هستم.متشکرم.الله وکیلی اگر ناچار نبودم این پیام نمیدادم
یجورمیگید دوقطبی هاازدواج نکنن که انگار ماها اژدهایی چیزی هستیم هرجارفتم یه دونه مطلب مفید درمورد دوقطبی نشنیدم.چرا چون کشورما ادمهایی مث مارو قبول نمیکنه شیدایی علاوه برچیرای دیگه هوش به همراه داره
سلام من هم با شما موافقم و بنظر با کسی که بتونید همو خوب درک کنید ازدواج می تونید بکنید من روانشناسم و فقط یه مطلبی گفتم که با دارو و کمی کنترل زندگی عادی میشه ولی هر کسی نمی تونه و درک نداره فقط دقت کنید
اینکه بگوئیم همه ی افراد حق ازدواج دارند،کاملا غلط است .حدود 15 درصد مردم دچار بیماری های روانی و یا اختلال شخصیت می باشند که ازدواج آنها نتیجه اش میشود: طلاق و بچه های بی سرپرست طلاق.
سلام دلایل طلاق تنها مسائل روانی نیست و برعکس مشکلات روحی و روانی با یک همدم خوب بهتر درمان میشه خیلی افراد سالم هم طلاق می گیرند