افسردگى پاسخ موقت به موقعیت

افسردگى پاسخ موقت به موقعیت

افسردگى در جوانان با بى نظمى که در دوران جوانى به وجود مى آید ارتباط دارد و علائمى از قبیل ناراحتى مزمن، یأس، خودکم بینى و نداشتن علاقه به انجام فعالیت هاى معمول آشکار مى شود. افسردگى نوعى پاسخ موقت به موقعیت ها و فشارهاى عصبى است. یکى از علل افسردگى مى تواند حوادث ناگوار در زندگى باشد. براى مثال مرگ یکى از دوستان یا بستگان و یا کسب نکردن موفقیت در تحصیل. جوانانى که عزت نفس ضعیفى دارند و یا در برابر حوادث منفى قدرت کنترل احساسات شان را ندارند، بیش از سایرین در معرض خطر ابتلا به این بیمارى اند. کاهش فعالیت ها، موفقیت نداشتن در ایجاد ارتباط با دوستان و خانواده و دیگر رفتارهاى منفى مى تواند بیانگر افسردگى جدى باشد. ممکن است تشخیص این علائم آسان باشد اما افسردگى در جوانان غالباً علائمى متفاوت دارد. خواب بیش از حد، تغییر در وعده هاى غذایى و حتى رفتارهاى مجرمانه (دزدى از مغازه ها) مى تواند از علائم افسردگى باشد. یکى دیگر از علائم رایج در افسردگى جوانان فکر کردن بیش از حد درباره موضوع مرگ است که ممکن است شکل افکارى در مورد خودکشى را به خود بگیرد و یا ترس در مورد مرگ و مردن. نتایج تعدادى از تحقیقات نشان مى دهد که دختران جوان دو برابر پسران جوان در معرض خطر این بیمارى قرار دارند. زندگى مملو از فشار عصبى، به ویژه از دست دادن والدین یا طلاق، مهارت هاى اجتماعى ضعیف، بیمارى مزمن و تاریخچه افسردگى در خانواده از جمله علل بروز افسردگى است. به طور کلى علائم افسردگى به این شرح است:

- حالت پرخاشگرى - آشفتگى - ابراز بى علاقگى به فعالیت ها - کاهش هیجان و نداشتن تمایل به فعالیت هاى روزانه - تغییر در اشتها - تغییر وزن - بى خوابى - خواب هاى روزانه بیش از حد - حالاتى از قبیل خودکم بینى، ناراحتى یا خودبیزارى - افکارى از قبیل خودکشى یا ترس بیش از حد در مورد مرگ و مردن اگر این علائم بیش از دو هفته به طول انجامد شخص باید تحت معالجه قرار گیرد